"Homo politicus" opowiadanie

Wpatrując się w niego odchyliła się do tyłu i jak malarz omiatała go wzrokiem.

Dużo pan czyta? W ogóle, czyta pan coś?

Zrobiło mu się przykro. O co ci chodzi, jaka norma, jakie czytanie zdziro-  pomyślał ze złością.

Trochę czytam... jak mam czas.

Encyklopedię przeglądam - skłamał.

Matka zawsze chwaliła go, że śliczniusi, że mądrala... Wtedy udawał, że zachwyty go denerwują... Przestań mamo! A teraz niemal boleśnie odczuwał jej brak. Umarła, a on zatracił się w niepewności, lęku przed krytyką, spojrzeniami pełnymi zdziwienia i pytań.

Siedział zamyślony i przyglądał się spływającym po szybie kroplom deszczu. Kto powiedział, że ma być symetrycznie. Muszę sobie przygotować kilka zdań, które przy następnej wizycie powiem tej głupiej lekarce ... Ma pani niesymetryczny mózg, dupę ma pani niesymetryczną, męża ma pani niesymetrycznego...Durna .

Zrobię tak. Nagadam jej. Wyraźnie poczuł się lepiej.

Włączył telewizor, zaraz będzie dziennik. Ludożerka, walki kogutów, polityczne jady. Uwielbiał wylewające się z ekranu emocje. Chrupał karmelizowane orzeszki, a w telewizorze wiwaty, baloniki, setki twarzy ze strasznym uśmiechem, oczy poważne, usta śmiejące... Nad sceną płynący świetlny napis: WYBIERZ NAS! NAS WYBIERZ!...

Na podium wbiegł uczesany na mokro mężczyzna. Witam was kochani!

Tłum zawył entuzjastycznie.

Zmrużył oczy, podszedł do telewizora i oniemiał. Gość miał dziwną twarz.

Jakąś taką asymetryczną...